Verslag van de 4e Jutberg Trail in Dieren

Andre Bleumink en Eric Hoogerbrug

De Jutbergtrail in Dieren is een geweldig mooie trailrun met verschillende afstanden. Mooie gelegenheid om met een aantal clubgenoten naar Dieren af te reizen en lekker door de bossen en de heuvels te rennen. Vol goede moed had ik me een tijd geleden ingeschreven voor de 30,4 km. Drie weken na de Taunus Ultra trail zou dat een mooie test zijn om te zien hoe de pootjes er weer onder stonden. Helaas had ik geen rekening gehouden met een stevige verkoudheid die me ruim een week stevig parten speelde en daarna nog wat nakwakkelde. Maar het leek er op dat ik net genoeg hersteld was om de trail uit te lopen. Voor de start was het erg gezellig in de kantine en de kleedkamers. Met een temperatuur net boven het vriespunt was dat niet gek. Een beetje mist maakte het nog kouder. Voor de lopers geen probleem, maar voor de vele vrijwilligers zou het een koude dag in het bos worden. Tien minuten voor de start van de 30 en de 21 km begon het startvak zoetjes vol te lopen. Je kon wel merken dat het aantal deelnemers weer groter was dan het jaar daarvoor.

Vol goede moed vertrokken Eric, Henrie, Niek en ik aan de 30 kilometer. Een grote groep was het waarin we liepen. Geklets aan alle kanten en een kleurrijk lint aan lopers die door het bos liepen. De rust die we zo lekker vinden was ver te zoeken. Maar na een korte sanitaire stop liep de grote meute een eindje voor ons en hadden we daar geen last meer van. Niek was na een paar kilometer al bij ons weg, die liep zo gemakkelijk. Na de eerste 10 km begon Henrie het lastig te krijgen, hij had gewoon zijn dag niet. Eric en ik besloten het ook maar even rustig aan te doen. Het was nog een heel stuk en Henrie komt meestal wel over een dip heen. Hoewel ik blij was dat ik voldoende lucht had na mijn verkoudheid voelden mijn bovenbenen niet top. De bevroren ondergrond met allerlei hobbels en bobbels maakten het lopen er niet makkelijk op. Relaxed lopen was er niet bij als je je enkels heel wilde houden. We besloten de Jutbergtrail gewoon uit te lopen als een stevige duurtraining. Dat we op een gegeven moment de splitsing met de korte afstand  toch de lange kozen was een morele overwinning.

Het parcours was mooi. Lekker heuvelop, heuvelaf. Niet te steil, mooie rollende downhills. Eigenlijk perfect voor ons, maar het goede gevoel kwam niet meer terug. Na 20 km werd het meer een strijd tegen onszelf. Niet alleen Henrie, we hadden het alle drie moeilijk. Een echte teamdip dus. Maar toch ging het gesprek eigenlijk nooit over opgeven. We gingen het afmaken, we hadden immers geen blessure of zo. Op enig moment werden we door één van de vele vriendelijke vrijwilligers de goede kant op gestuurd, aangezien er een aantal pijlen waren weggehaald. Tot op dat moment hadden we nog geen enkel moment hoeven twijfelen. Helaas bleken er veel lopers een flink stuk verkeerd gelopen te zijn. Toch erg jammer altijd dat er mensen zijn die daar plezier aan hebben.

Zoals wel vaker zat ook bij de Jutbergtrail het venijn in de staart. Ik kon er deze keer niet echt meer om lachen. Mijn hamstrings stonden strak als gitaarsnaren maar de technische klimmetjes konden daar alleen nog maar valse tonen uit krijgen. Het was duidelijk dat de Taunus Ultra nog niet  helemaal verteerd was. Afdalen ging echter nog wel, dus na ieder naar klimmetje kon ik even weer ontspannen naar beneden. Henrie en Eric waren er niet veel beter aan toe, maar af en toe haalden we iemand in die het nog zwaarder had. Dat gaf dan toch stiekem weer een positieve boost. Eenmaal over de streep konden we een pak koekjes in ontvangst nemen en kregen we bovendien een lekkere bak erwtensoep in de kantine. Daar werd je weer mens van. De douche spoelde de rest van de ellende van ons af en al snel gingen de grappen weer heen en weer. Hoewel het niet de fijne loop was geworden die we ons van tevoren voorgesteld hadden, we waren toch maar weer gefinisht. Een stevige mentale training was het zeker. De fysieke ongemakjes verdwijnen met wat rust wel weer.

Aan de organisatie lag het in ieder geval niet, nog niet vaak zoveel vrijwilligers in het bos gezien. En de routepijlen die weg waren gehaald, dat was al weer opgelost toen wij langs kwamen. Perfect geregeld en vriendelijke mensen overal. Onze clubmaatjes hadden een fijnere run dan wij, volgens hun enthousiaste verhalen tenminste.

Andre Bleumink