zondag 10 september 2017

Teamrelay eredivisie triathlon in Almere

Het team Tri-fa stopt ermee en de individuele leden gaan volgend jaar ieder hun eigen weg
Triatlon 12: eredivisie teamrelay te Almere. De 5e en laatste wedstrijd van de teamcompetitie.
Na een teleurstellende 10e wedstrijd (NK sprint voor masters te Veenendaal. Door kanoër verkeerd gestuurd met zwemmen. Uiteindelijk wel 3e plek) en 11e triatlon (Sprint te Rutbeek bij Enschede: matig gezwommen, slecht gefietst en goed hardgelopen) dan nu de volgende wedstrijd in de categorie "maar weer snel vergeten". Als 1e van onze 4 Tri-fa triatleten begon ik aan onze relay-wedstrijd. Met in totaal 10 dames (1 uit elk team) gingen we te water voor 380m zwemmen. Tot aan de 2e boei op ongeveer 250m ging het heel voorspoedig. Ik lag bij de eerste 4 dames. De laatste 130m terug werd door de golfslag tegen wat pittiger. Samen met inge Heus klommen we als nr 5 en 6 de kant op. Ik haastte me door de wisselzone, kreeg mijn pak snel uit en stapte net voor Inge op de fiets, maar dat was van zeer korte duur. Inge had de voeten vlotter in de schoenen en weg was ze. Na een paar honderd meter gefietst te hebben kwam nr 7 me voorbij en kon ik mee in het wiel. Vervolgens kwamen na ongeveer 2.5 km Mirjam Weerd (8) en Judy van de Berg (9) voorbij en kon ik met dame 7 mooi mee in het wiel. We raapten dame 5 op en hadden een mooi groepje zo. Halverwege nam Mirjam een afslag te vroeg en reed in een lint waarmee de weg afgezet was. Wij namen de bocht 4m later en kwamen op de goede weg uit. Mirjam beschikt over super goede fietsbenen en was na ongeveer 1 km weer bij ons. Hiermee ging het tempo meteen weer omhoog en moest ik er hard aan trekken om bij te blijven. Dit lukte goed tot we voor de 3e keer een bocht doorgingen en ik er af lag. Toen was het nog ongeveer 1.5 km fietsen. Het gat tussen mij en het groepje van 3 (er was er al eerder 1 af gegaan) werd langzaam wat groter en ik schatte het zo'n 12 sec op 500m voor de finish. Na een laatste 90 graden bocht zouden we over een brug rijden en 100m daarna de wisselzone indraaien. 

Wat Mirjam halverwege het parcours gebeurde overkwam mij nu..... 4m te vroeg draaide ik naar rechts de weg op. Er was echter geen lint gespannen. Al fietsende realiseerde me dat ik op de weg parallel zat. Een weg die niet langzaam omhoog liep en niet over de brug zou gaan. Ik keek naast me of ik eventueel over het gras alsnog op de goede weg kon komen. Er waren alleen struiken. Even verder liep er een trap van ongeveer 15 tredes tussen de 2 wegen. Dan maar van de fiets af en de trap omhoog. Net ervoor zag ik dat er een strook van 50cm omhoog liep naast de trap waar je als je een goede coureur bent overheen omhoog zou kunnen fietsen. Links hiervan bevond zich een heg, rechts dus de traptreden. In een split-second nam ik de beslissing om het te proberen, maar realiseerde me in de volgende split second dat ik eigenlijk een hele slechte coureur ben.... En zo landde ik op 2/3 van de trap in de heg! Van de fiets af, trap op gelopen en vervolgens weer de fiets op. Dat laatste ging niet zo makkelijk. De weg over de brug liep om omhoog en mijn verzet stond op zwaar....ik kwam niet vooruit en had moeite mijn schoenen vast te klikken. Eenmaal iets op gang moesten de voeten uit de schoenen als voorbereiding op de wissel. Mijn rechter voet haalde ik eruit en daarmee verdween mijn schoen naar het asfalt, want die bleek nog niet vastgeklikt te zijn, oeps! 

Vervolgens verward de wisselzone ingelopen met de fiets en toen kon mijn loopschoenen niet vinden. Zouden ze door de wind zelf weggelopen zijn? Bij de briefing net voor het startschot kregen de coaches te horen dat ze in de wisselzone de schoenen mochten verzwaren door er iets op te leggen, omdat er door de flinke wind al van alles al door de wisselzone was geschoven (helmen). Ik bleek echter al voorbij mijn schoenen gelopen te zijn. De jury wees me de goede kant op. Dus weer terug, fiets ophangen, helm af, schoenen aan, nog even op aanwijzing van de jury de fiets recht gehangen en dan eindelijk kon ik beginnen met hardlopen. Na 27min en 43 sec kon ik de 2e Tri-fa strijdster Carola Nell aantikken en begon zij als 8e aan hetzelfde parcours. Hierna volgden Charlotte Lenting en Jolanda Nell. Als 8e kwam Tri-fa over de finish. Vandaag was het laatste optreden van Tri-fa. Het team stopt ermee en de individuele leden gaan volgend jaar ieder hun eigen weg. Voor mij gaat dit een transfer inhouden naar het team uit Twente. Een hartstikke leuk team en ik heb er nu al heel veel zin in! Maar....volgende week eerst nog even het WK agegroupers olympische afstand te Rotterdam. Het beloofd met 27 startseries een heel spektakel te worden!

Geen opmerkingen: