zondag 17 september 2017

Prachtige 8e plaats voor Cindy Brusse op WK Triathlon in Rotterdam

Cindy Brusse (links), de dag voor de start
Afgelopen zondag triatlon 13: WK Olympische afstand voor agegroupers te Rotterdam: een mooie beleving, maar ook veel gedoe!

Zondag om 9.36 stond de start gepland voor de vrouwen van de agegroup 40-44 jaar. Zoals je bij een lokale triatlon 1 uur voor de start je startnummer kan afhalen en vervolgens je spullen in het parc fermee neerzet, gaat het bij een groot evenement even anders. Een dag voor de wedstrijd moesten de startbenodigdheden op worden gehaald aan de ene kant van de Maas en de fiets geplaatst aan de andere kant van het water in Transition 1. Een boemelpondje bracht ons heen en weer. De volgende ochtend rond 7.00 moesten de schoenen worden geplaatst in Transition 2 nabij het Euromastpark en gingen we vervolgens met de Spido naar Transition 2 op de Kop van Zuid om daar nog de schoenen en helm aan de fiets toe te voegen. Vervolgens door naar de start vlakbij Hotel New York. Een half uur voor de 15 minuten uitgestelde start kon het peloton gele badmuts vrouwen plaatsnemen in de rij achter een peleton blauwe badmutsmannen en een peleton groene badmutsmannen. Op mijn wegwerpslippertjes lukte het om de warme voeten te houden. Na elk startschot schoven we een startvak op. Toen het onze beurt was mochten we het lange startponton op en werden we 1 minuut voor de start verzocht het 16 graden frisse water in te gaan. 

Om 9.51 was daar het startschot. Het zwemmem ging lekker. Oud Olympische spelen zwemster Madelon Baans nam de leiding. Daarna volgden Sandra Wassink-Hitzert, Sione Jongstra. Daar achter zaten de 90 andere dames. De wissel was de langste ever en duurde wel 4 min 40! Wat was het een eind lopen op onze blote voeten over de blauwe matten. Vanwege de kou leek het net of de voeten er niet meer aan zaten. Eenmaal op de fiets kon begonnen worden aan een rit met ontelbare bochten en 6 bruggen, waaronder de Erasmusbrug, Willemsbrug (2x) en Brienenoordbrug (2x). Vanwege het onrustige fietsen was het lastig ook nog eens tussendoor de gels te nemen en te drinken. Op een klein recht stuk ben je blij eindelijk in de tijdrijpositie te liggen en wil je niet overeind komen om de bidon te pakken, maar in de bocht is dit ook geen goed idee. Hierdoor heb ik zeker 400ml te weinig gedronken. Daarbij had ik ook te weinig in de uren voor de start gedronken. Aan het einde van het fietsen bij het los maken van de fietsschoenen kreeg ik te maken met het eerste krampmomentje. Vervolgens me de wisselzone ingesneld en ging op zoek naar rek 24....of was het nou rek 17? Ja, bij een rode prullebak, 17 dus. Maar kon vervolgens mijn loopschoenen niet vinden. Aan de andere kant van het rij (zonder nummering) dan maar door naar rek 24. Daar herkende ik de oranje fiets van Sione uit mijn startserie. Joepie, de schoenen gevonden. Ik realiseerde me dat rij 17 de goede rij bij de 1e wissel was. Helder nadenken blijkt lastig bij een hoge hartslag. Volgende keer het maar even op mijn hand schrijven.

De 10 km lopen kon beginnen en ik merkte meteen aan beide kanten krampaanvalletjes in de bovenbenen. Ik kreeg een deja vue van vorig jaar, waarin ik de hele race rustiger heb moeten lopen om de kramp niet volledig toe te laten slaan en alleen nog stilstaan mogelijk is. Wisselend bleef ik gedurende deze race last houden van de krampen, wat het onmogelijk maakte om in een hoog tempo door te lopen. Echt super jammer. Na een looptijd van 41.40 kwam ik na een totaaltijd van 2.18.06 ik over de finish en eindigde als achtste van 92 dames van 17 nationaliteiten in mijn agegroup. Een klassering waarmee ik tevreden was. Met de tijd was ik minder tevreden, want die was 1 min 40 langzamer dan vorig jaar. Analyse van de verschillen liet zien dat wissel 1 vorig jaar 3 minuten duurde en nu 4 minuten 40. Dus eigenlijk was de tijd vergelijkbaar met vorig jaar en best oke! En dan nu de vraag, zou ik ooit weer meedoen aan zo'n massaal evenement met veel gedoe? Het antwoord is ja! Het is een hele mooie belevenis met de atleten en supporters uit heel de wereld. Volgend jaar dan maar naar het WK OD voor agegroupers in Australië? Nou nee! Dat vind ik dan weer een beetje te ver en tijdrovend. Het EK in Weert in juni 2019 lijkt me weer een mooi doel! En dan in de leeftijdsgroep 45-49.

Geen opmerkingen: