AVA'70 in Berlijn - deel 3 - de zondag

Voor het vertrek naar de start van de Marathon

MARATHON DAG

Om 05:15 uur de wekker gezet. Laat ik nu om 04:30 uur al wakker zijn. Laat ik Björn nog maar niet wakker maken. Hij heeft zijn rust nog even nodig. Ik ga Claudia appen. Dat zal ze vast waarderen. Schijnbaar zijn Henrie en Claudia wakker geworden van mijn geapp en er wordt vriendelijk geappt of ik hier mee wil ophouden. Sorry nog hiervoor. Mijn excuses.

Ontbijten. De mannen zijn er klaar voor. Allemaal last van gezonde spanning. Veel eten. Stapelen doen ze het hele weekend al. De vrouwen hebben het hele weekend meegestapeld, dit is ze ook aan te zien. 06:45 uur de bus vertrekt naar de start. De bus kan redelijk dichtbij de start en finish parkeren. Henrie moet nog even zijn gestapelde koolhydraten kwijt en schiet de bosjes in. Hier zit hij bijna bovenop een zwerver. Wat zich daar verder heeft afgespeeld, weet nog steeds niemand. We nemen afscheid van Henk, Henrie, Erwin, Gerben en Björn. We wensen ze veel succes. Daar gaan ze. Voel ook lichtelijke spanning.

Wij maken ons ook op voor een zware dag, want we moeten de mannen voorzien van gelletjes onderweg. Lenie, Geert, Claudia, Ingrid en ik lopen naar het 2km punt. Terwijl we daar wachten op de lopers, zie ik aan de overkant van de weg een soort van zwerver lopen die weggegooide kleding aan het bekijken is en ook sommige kleding stukken in zijn rugzak stopt. Als de zwerver onze kant op komt lopen, zie ik tot mijn verbazing dat het Geert Wamelink is. Lenie is hier niet van gediend en zegt dat Geert ermee moet stoppen. Geert laat 1 groen vest in zijn rugzak zitten en de rest gooit hij naar een paar zwervers toe.

Het startschot is al gegaan en vrij snel komt Björn al langs lopen. Hij loopt achter een pacer van 3 uur. Daarna zien we Henk Lammers. Hij had bij het inschrijven 2:45 uur opgegeven zodat hij ook vlak achter Kipchoge mocht starten. Daarna volgen Erwin, Gerben en Henrie. Ze zien er allen goed en fit uit. Bij de Siegessäule moeten we oversteken om met de U Bahn mee te kunnen naar het 22km punt. Maar ja startvak Z is gestart en daar lopen volgens mij wel 50.000 mensen op en aan elkaar, dat we maar niet kunnen oversteken.  Als we dan na bijna 20 minuten kunnen oversteken zal het krap gaan worden om Björn bij dat punt te kunnen gaan zien.

Als we uit de ondergrondse komen en naar boven lopen zie ik de vlag van de 03:00 uur pacer voorbij gaan. Ik ren als een gek daarnaartoe en zie Björn voorbij gaan. Ik schreeuw nog zijn naam. Björn kijkt achterom en ik zie dat hij baalt, want hij heeft de gelletjes nodig. Shit ik blijf in tranen achter. Wat baal ik hiervan. Claudia zegt ga snel met de metro verder. Ik ren samen met Geert naar de metro om verder te reizen. Claudia, Lenie en Ingrid blijven daar om de andere 4 mannen nog voorbij te zien komen. Geert zegt stuurt ze mien met, ik wet toch niks van treinen en metro's. At ze mien op de trein zet noar Winterswiek dan kom ik in Varsseveld uut. Gelukkig ben ik erg goed met navigeren haha.

Gelukkig treffen we een vrouw die de weg weet. Op het 32km punt stappen we uit en rennen als een gek naar de route van de marathon. Daar aangekomen heb ik de gelletjes al in de aanslag en komt Björn er alweer aan. Yes gelletjes overhandigd. Ik zie dat Björn ze ook nodig heeft. Ik hoop niet op dezelfde taferelen als in Enschede. Afwachten dus. Verder gaan we Björn niet meer zien. Hier wachten we ook nog op Erwin. Erwin  komt er aan. Hij schreeuwt dat hij kramp heeft. Vader Geert geeft hem een stukje banaan. Wat een mooi moment. Daarna contact met de andere 3 vrouwen. Ze hebben Gerben, Henrie en Henk ook gezien. Het zag er goed uit.

Geert en ik gaan weer verder met de ondergrondse richting Potsdammer Platz en stappen daar uit bij het 39 km punt. Hier besluiten we ergens op een terras te gaan zitten en een welverdiend biertje te gaan nuttigen. Hier wachten we ook op Lenie, Claudia en Ingrid. We zitten mooi vooraan het parcours en kunnen dan waarschijnlijk Gerben, Henrie en Henk nog voorbij zien komen. Geert besluit om even naar het toilet te gaan. Terwijl hij naar het toilet gaat, komt zijn zoon Gerben voorbij rennen. Ik schreeuw naar Gerben. Gerben draait zich om en ik zie hem zoeken naar zijn vader. Ik hoop dat Gerben niet al te teleurgesteld is dat vader Geert er niet stond. Achteraf bleek dat Geert op het toilet telefoon kreeg van Ingrid Lammers. Dit was een belangrijk en intiem telefoontje geweest. Als Geert dit telefoontje niet had gehad, dan had hij Gerben vast wel aangemoedigd.

We zien daarna een fitte Henrie en Henk nog voorbij komen en weten dat ze allemaal de marathon uitlopen. Alleen van Erwin en Björn weten we het nog niet, want de telefoon is leeg. Als we later de 3 vrouwen treffen horen we dat Björn en Erwin ook gefinisht zijn. Wat fijn om te horen. Wat een prachtige prestatie van de mannen. Wat zijn we trots op ze allemaal. Bij de bus treffen we Henrie, Erwin en Henk. Felicitaties over en weer. Mark, Tim te Brake, Bart Wesselink en Victor Duurland staan er ook. Björn is al terug naar het hotel. We kletsen wat tot de bus vertrekt en op naar het hotel. Iedereen heeft zo zijn verhalen. Wat een dag.

Ik weet wel je kunt beter een marathon lopen dan supporter zijn. Wat een gesjouw en gereis. Ik ben kapot. Bij de marathon herstel je sneller. Bij het hotel treffen we Björn en Gerben. Ze zitten al achter een biertje. Wat fijn om ze te zien. Ze zien er goed uit. Gerben heeft last van zijn knie. Björn heeft nog geen last van zijn hielspoor. Henk had wonderbaarlijk geen last van zijn blessure. Henrie heeft nergens last van. Erwin, tsja hij zegt dat hij kramp kreeg onderweg, anders had hij vast wel onder de 3 uur kunnen lopen. Want hij had niet voor niets 8 uur in de week getraind haha. Nee Erwin en de andere 4 mannen, klasse prestatie. Trots op jullie.

Na het avond eten gaan Björn, Erwin en Gerben (de jonkies) met de bus mee de stad in voor een Tirolerfest. De rest ligt voor pampers in het lounge gedeelte en drinken de eigen meegebrachte Amaretto, Port en bier op en gaan dan heerlijk vermoeid naar bed. Wat een prachtig weekend was het met geweldige bijzondere personen. Erg veel lol en plezier met elkaar gehad.

Tot een volgend evenement. Allemaal een fijn herstel toegewenst.

Groeten Katja Demkes

De Siegessäule (overwinningszuil) in het stadspark Tiergarten